insanlar bana, istanbul'dan gidersem sıkılacağımı ve pişman olacağımı söylüyorlar. iyi de ben şu anda da sıkılıyorum, küçücük odamda, tek başına canım çok ama çok sıkılıyor. istanbul'u bitirdim diyorum sürekli. ben sadece deniz istiyorum.
duyuyor musunuz beni? sen duyuyor musun ey sevgili? seni de götüreceğim yok yok asıl sen beni götüreceksin buradan. güneşin battığı bu saatlarde seninle kolkola deniz kenarında yürüyüp, tatlı şaraplarımızı içsek? ne kadar güzel olurdu değil mi? bak söz, dürüm, küf, esrar karışımı kokulu beyoğlu sokaklarını da özlemeyeceğim. senede bir iki kere kaçarız ama yine de, içime işlemiş bu pera... ama üzgünüm artık pera bile iyi gelmiyor bana. galata köprüsü üzerindeki balıkçılar da. az kaldı.