ayrılığın anatomisi..

anlamalıydım azaltmayacağını acılarımı ayrılıkların..

aksine arttıyordu ağrılarımı ardımda apansız aşklar..

akıl almaz adanmışlıklar aktıkça ardımdan, ağlamıyordum ancak anlıyordum..

ay’ın aksi aktıkça arasından ağaçların, algılarımdı ayıran anılarımdan..

ayazlarda açan akasyaların aynasıydı avurtlarım, alnımda artık anlamsızlaşmış anların atlasıydı ayrıntılar..

akaretlerden aşağı ağır ağır adımlarım atarken amacıma, altımda akan anılara acıyordu apartmanlar..

affetmekse alacaklarımı azaltacak, avuntularım ayıklayacaktı alınganlıklarımı..

anlamak ayrıcalık, alışkanlıklar aldatıcıydı..

adını anmaksa ağıtlarım, anmayacağım!ağlamak artık aşka ait..

ayrılıklar anlamsız..