kurban

Doğuştanmış kadersizliğim

çocukluğumun sıradan bir şubat ayının

soğuk çarşamba akşamında

annemin ağlamaklı çığlıklarına kurban gittiğinde anlamalıydım

Daha küçüktüm..

anlamını bile bilmediğim ismimin

bir nüfus memurunun iyi duymayan kulaklarına

kurban gidişine aldırmadım

Gurbet habersizce çıktı karşıma

babamın sert bakışlarıyla

ergenliğimin hayallerini

şehirler arası otobüslerin camlarının buğusuna kurban ettim

gençliğimin altında ezildiğimde

alnımdaki çizgiler daha inceydi

büyüdüğümü zannedip

sevdiğime emanet ettiğim yüreğim

bir yalana kurban gittiğinde fark ettim

yine sıradan bir şubat ayının soğuk Çarşamba akşamındayım

uzun zamandan beri biriktirip

hiçbir şeye değdiremediğim

suskun göz yaşlarımla

yetmiş beşime basışımın

yalnızlığıma kurban gidişini kutlamaktayım..